Ik weet nog dat ik de eerste keer een ijsvogeltje fotografeerde. Heel klein zag je aan de overkant van het water een ijsvogeltje zitten tegen een drukke achtergrond, maar hij stond er op en daar was ik trots op.
De keer daarna werd het al beter. Iemand vroeg me mee naar een ijsvogelhut van de natuurvereniging “De Ruige Hof” bij Abcoude. Je zit daar in een hut bij een broedwand. En ja hoor daar zat hij ineens op een tak een paar meter van me af en ook nog met een visje. Ik was echt trots op die foto. Toen ben ik er nog een paar keer geweest, maar ik kwam steeds met vergelijkbare foto’s thuis.
Een mens is echter niet gauw tevreden al klinkt het beter om te zeggen dat ik een fotograaf met ambitie ben, En wat is er mooier dan een foto van een ijsvogeltje? Een foto van twee ijsvogeltjes natuurlijk. Dus toen ik dat plan had opgevat ben ik weer opnieuw naar die hut geweest. Ik was op het idee gekomen om de facebookpagina van die hut te volgen. Als er jonge vogeltjes werden gesignaleerd zou ik de hut niet op korte termijn boeken. Wat wel kon was de hut op termijn van een week of 6 te boeken. Dan zouden de nieuwe eieren gelegd en uitgebroed kunnen zijn. Deze tactiek leverde resultaat op. Op een keer lukte het om een paring vast te leggen. Goed opletten is wel het devies, want het gaat heel snel. Voor dit soort foto’s zijn moderne camera’s met een hoge burstrate een uitkomst.
En dan kom ik toch even bij de techniek van het fotograferen. Die is belangrijk als je snelle actie wilt fotograferen. Bedenk dat je beter een scherpe foto met ruis kunt maken dan een onscherpe foto zonder ruis. IJsvogels zijn extreem snel dus als je meer wil dan een vogel op een tak zul je een hele korte sluitertijd moeten kiezen. Voor een vliegend ijsvogeltje heb je tenminste 1/2500 seconde nodig en soms meer (tot 1/4000) En dus zal de ISO omhoog moeten. Gelukkig kunnen moderne camera’s steeds beter met ruis omgaan en ook de ruisonderdrukking in de nabewerking in bijvoorbeeld Photoshop en TOPAZ is de laatste jaren enorm verbeterd.
Na de foto’s van parende ijsvogels wilde ik nog meer. Duikend in het water of er weer uitkomen met een visje en heel veel spetters. Daar had ik prachtige foto’s van gezien.
De tuinhutten van Arjan Troost bieden die mogelijkheid. Onder een tak waar het ijsvogeltje op zit te vissen, zit er onzichtbaar in het water een bak waar visjes in zitten. De afstand tot de plek waar hij duikt ligt dus min of meer vast. Hier moet je eenmalig met de hand scherpstellen. Ik had mijn Canon R6 mk II op precapture staan. Met de stand precapture ingeschakeld en de ontspanknop half ingedrukt maakt de camera foto’s met de elektronische sluiter. Deze foto’s worden in het buffergeheugen opgeslagen. Is de buffer vol dan worden de beelden overschreven. Op het moment dat je de ontspanknop helemaal indrukt worden alle bestanden in de buffer in een keer op je kaartje weggeschreven, waardoor je ca een halve seconde terug in de tijd kunt fotograferen.
Als het ijsvogeltje op de tak zat hield ik dus de ontspanknop half ingedrukt en zodra ik zag dat hij dook drukte ik af. Op die manier krijg je een burst van zowel de duik als het weer uit het water komen.
Wat ik verder deed was niet door de zoeker kijken en ook niet op het schermpje. Ik had mijn camera gericht op de plek waar de bak met visjes was (onzichtbaar op de foto) en door het spiegelglas van de hut hield ik het ijsvogeltje in de gaten, met mijn vinger op de ontspanknop (ik heb inmiddels een afstandsbediening aangeschaft, die ik de volgende keer ga gebruiken)
Ben ik nu klaar met de ijsvogels? Nee hoor vast niet. Ik bedenk wel weer iets nieuws. Een panningshot van een voorbij vliegende ijsvogel bijvoorbeeld. Maar ik moet nog helemaal bedenken waar en hoe ik dat zou kunnen doen. Dus, wordt vervolgd.
Maar de plekken die ik hier boven genoemd heb blijf ik ook bezoeken. Alleen al om deze kleine snelle vogeltjes aan het werk te zien, dat blijft genieten.
